Diastema to przerwa między górnymi jedynkami. Szpara między zębami to nie tylko problem estetyczny. Często prowadzi ona do kłopotów z wymową, wad zgryzu i chorób przyzębia. W takich przypadkach diastemę trzeba leczyć.
Diastema uznawana za wadę zgryzu jest wtedy, gdy szpara między zębami wynosi powyżej 2 mm szerokości. W przypadku mniejszej przerwy diastemę traktuje się jest jako cechę uzębienia niewymagającą leczenia. Gdy szpara między górnymi jedynkami utrudnia nam funkcjonowanie i sprzyja chorobom jamy ustnej, konieczna jest likwidacja diastemy.
Diastema – rodzaje
Wyróżniamy kilka rodzajów diastemy:
- równoległa – rozsunięte jedynki ustawione są równolegle
- zbieżna – dolne końcówki zębów skierowane są do siebie
- rozbieżna – górne końcówki zębów skierowane są od siebie
Przyczyny diastemy
Diastema może mieć różne podłoże. W zależności od przyczyny wyróżniamy diastemę:
- prawdziwą – jest ona wynikiem przerostu lub niskiego wędzidełka wargi górnej,
- rzekomą – powstaje na skutek hipodoncji (braku) siekaczy bocznych, zmniejszonego ich rozmiaru bądź hiperdoncji, czyli nadmiaru zębów w jamie ustnej,
- fizjologiczną – pojawia się u dzieci między 7. a 9. rokiem życia w okresie poprzedzającym wyrzynanie stałych zębów siecznych bocznych. Najczęściej nie przekracza ona 2 mm szerokości.
Diastema – leczenie
W zależności od przyczyny diastemy, sposób leczenia jest inny. W przypadku diastemy prawdziwej podcina się wędzidełko i zaleca noszenie aparatu ortodontycznego. Gdy diastema rzekoma jest skutkiem braku zęba, rozwiązaniem jest implant. Natomiast gdy powstaje ona w konsekwencji nadliczbowych i niepotrzebnych zębów, trzeba je usunąć i zsunąć jedynki płytą akrylową ze skręcaną śrubą, sprężynkami międzyzębowymi lub aparatem stałym. Diastemę zbieżną leczy się stałym aparatem ortodontycznym, z kolei diastemę rozbieżną zdejmowanym aparatem. Zazwyczaj leczenia nie wymaga diastema fizjologiczna.
Diastema czasem jest tylko cechą uzębienia, czasem jednak wywołuje poważne problemy. Gdy przerwa między jedynkami wywołuje choroby przyzębia bądź utrudnia nam mowę (świszczące seplenienie, zwłaszcza przy wymawianiu głosek dentalizowanych, które wymagają zbliżenia się siekaczy górnych i dolnych: s, z, c, dz, ż, cz, dż, ś, ź, ć, dź) – wtedy konieczna jest wizyta u dentysty. Stomatolog oceni, czy diastema wymaga interwencji i jeśli tak, w jaki sposób najlepiej się jej pozbyć.